ZAKŁAD WODOLECZNICZY POLANKI

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/0/0b/1_Zakład_Wodoleczniczy_Polanki.jpg
Informacja w „Danziger Zeitung” z 5 VIII 1850 o nowym Zakładzie Wodoleczniczym na Polankach
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/b/b3/2_Zakład_Wodoleczniczy_Polanki.jpg
Informacja o Zakładzie Wodoleczniczym na Polankach w „Gazecie Wielkiego Księstwa Poznańskiego” z 1854

ZAKŁAD WODOLECZNICZY POLANKI (Wasserheilanstalt Pelonken), Oliwa, Pelonker Straße 122 (ul. Polanki) w Dwór III „Schopenhauera“. Rozpoczął działalność w sierpniu 1850, po nabyciu posesji przez kupca Davida Zimmermanna (10 IV 1800 Oliwa – 29 X 1867 Gdańsk-Wrzeszcz). Od 1863 właścicielem był mistrz budowlany Theodor Rauschning (1827–1892), który zmodernizował zakład, działający do 1867. Pracowali w nim kolejno lekarze: dr Karl Adolf Wilhelm Richter (1850–1853), dr Carl Hermann Schildbach (1853–1858), dr Carl Julius Wurst (zm. 1860), dr Carl Adam Max Jaquet (1860–1867), dr Hermann Ankermann 1867.

Opierał działalność na metodach opracowanych przez Vincenza Priessnitza w sanatorium Gräfenberg (Jesenik, Czechy): leczenie zimną wodą, dieta i ćwiczenia fizyczne. Dr Carl Hermann Schildbach wprowadził gimnastykę szwedzką oraz kąpiele w ciepłej i w morskiej wodzie. Ten rodzaj kuracji wyróżniał placówkę od innych w Niemczech.

Zakład składał się z dwóch budynków, zaadaptowanych na warunki lecznicze: budynku Dworu III oraz dawnego budynku gospodarczego. W budynku dworskim znajdowało się około 20 ogrzewanych pokoi różnej wielkości z salonami towarzyskimi i z dwiema łazienkami. Budynek gospodarczy posiadał 25 pokoi, dwie łazienki i salę z nowoczesnymi urządzeniami hydroterapeutycznymi. W przerobionym dawnym pawilonie ogrodowym zorganizowano łazienki parowe i wanny, do których wodę źródlaną dostarczano pompą. Na terenie zakładu znajdowała się lodownia i kilka źródeł wzdłuż promenady. Główne źródło, charakteryzujące się wyjątkową czystością, miało temperaturę +6 do +8°C. Zakład wodoleczniczy oferował całoroczną opiekę. Koszty tygodniowe wynosiły ok. ośmiu talarów. Przyjmowano pacjentów z różnymi schorzeniami: osłabienie nerwowe, paraliż, choroby krwi, reumatyzm, zaburzenia odżywiania, schorzenia kiłowe i inne.

W 1867 zakład nabyło miasto Gdańsk, do 1945 mieścił się tu Dom Dziecka (Kinderhaus). GN






Bibliografia:
 „Danziger Zeitung” za lata 1850–1867.
„Deutsche Klinik” za lata 1857–1867.
„Balneologische Zeitung” 1857, s. 297 i roczniki do 1867.
Averbeck Hubertus, Von der Kaltwasserkur bis zur physikalischen Therapie: Betrachtungen zu Personen und zur Zeit der wichtigsten Entwicklungen im 19.Jahrhundert, Bremen 2013.


Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii