ZAUCHA JAN, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego
| < Poprzednie | Następne > |
JAN MACIEJ ZAUCHA (ur. 18 III 1963 Gdynia), specjalista chorób wewnętrznych, hematologii i transplantologii klinicznej, profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego (GUMed). Syn Janusza (ur. 1 VIII 1926 Toruń), w latach 1950–1953 pracownika, absolwenta Politechniki Gdańskiej (PG), pracownika Morskiego Instytutu Rybackiego w Gdyni, oraz Haliny z domu Karwackiej (ur. 13 VII 1923 Raczki), w 1951 absolwentki PG, magistra inżyniera chemii, w latach 1952–1978 kierowniczki laboratorium w Elektrowni Gdynia EC2. Brat profesora Uniwersytetu Gdańskiego Jacka Zauchy.
W 1976 ukończył Szkołę Podstawową nr 1 im. Ludwika Waryńskiego w Gdyni, w 1980 tamże VI Liceum Ogólnokształcące im. Wacława Sierpińskiego. W 1988 absolwent studiów lekarskich w Akademii Medycznej w Gdańsku (od 2009 GUMed) i asystent w Klinice Gastroenterologii, kierowanej przez Andrzeja Kryszewskiego. W 1991, pod opieką Krystyny Sulczyńskiej i Andrzeja Kryszewskiego, uzyskał pierwszy stopień specjalizacji z chorób wewnętrznych. Od 1991 zatrudniony w nowo otwartej Klinice Hematologii AMG, w której pracował do 2007. W 1994 przebywał na stypendium „Tempus” w Hammersmith Hospital w Londynie, w ośrodku Johna Goldmana.
W 1995, pod opieką Andrzeja Hellmanna, uzyskał specjalizację drugiego stopnia z chorób wewnętrznych i pod jego kierunkiem podjął przygotowania do pierwszej allogenicznej transplantacji szpiku kostnego. Był odpowiedzialny za stworzenie pierwszych, standardowych procedur operacyjnych i za szkolenie personelu. Brał udział w przeprowadzeniu pierwszego allogenicznego przeszczepieniu szpiku kostnego od dawcy niespokrewnionego oraz z krwi pępowinowej. Objął też funkcje pierwszego Koordynatora Transplantacyjnego w Gdańsku. Od 1996 doktor nauk medycznych na podstawie pracy Ekspresja białka p53 w leukocytach krwi obwodowej u chorych z przewlekłą białaczką szpikową (promotor: Andrzej Hellmann).
Od września 1997 do lipca 1998 odbył – w ramach stypendium „Kolumb” Fundacji Nauki Polskiej – staż naukowy i kliniczny w amerykańskim ośrodku Fred Hutchinson Cancer Research Center, będącego częścią Uniwersytetu w Seattle (stan Waszyngton). Od sierpnia 1998 do stycznia 2001 pracował na stanowisku postdoca (czyli specjalisty prowadzącego badania po uzyskaniu doktoratu) w tamtejszym laboratorium Zakładu Biologii Transplantacji Szpiku Kostnego. Po powrocie, w 2002 ukończył specjalizację z hematologii, w 2003 z transplantologii klinicznej. W 2005 uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych na podstawie cyklu siedmiu publikacji dotyczących transplantacji szpiku po niemieloablacyjnnym postępowaniu przygotowawczym. W maju 2005 przebywał jako visiting scientist na uniwersytecie w Lipsku. Od 2007 adiunkt w Zakładzie Propedeutyki Onkologii na Wydziale Nauk o Zdrowiu AMG, od 2010 profesor nadzwyczajny (tytularny). Jednocześnie od 2007 do 2017 pracował w oddziale Onkologii i Radioterapii Gdyńskiego Centrum Onkologii, w 2017 został ordynatorem oddziału hematologii Szpitala im. PCK w Gdyni-Redłowie. Brał udział w pracach zespołu wprowadzającego procedurę napromieniania całego ciała jako postępowania przygotowawczego do alotransplantacji. W tym czasie swoje zainteresowania naukowe skierował na zastosowanie badania pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) w ocenie odpowiedzi u chorych na chłoniaka Hodgkina. Wprowadził w Polsce do codziennego użycia pięciostopniową skalę Deauville w ocenie PET.
Od 2014 profesor zwyczajny. W 2015, na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi, ukończył studia podyplomowe „Elementy metodologii badań empirycznych w medycynie i zastosowanie statystyki w badaniach biomedycznych”. Od 2017 kierownik Katedry i Kliniki Hematologii i Transplantologii GUMed oraz ordynator Kliniki Hematologii i Transplantologii Uniwersyteckiego Centrum Klinicznego w Gdańsku.
Badacz tematyki związanej m.in. z transplantacją komórek macierzystych układu krwiotwórczego, chłoniakami, w tym chłoniakiem Hodgkina, potransplantacyjnymi zespołami limfoproliferacyjnymi, kardiotoksyczności u chorych leczonych antracyklinami oraz zastosowaniem terapii celowanych i immunoterapii w leczeniu chłoniaków takich jak terapia CAR-T. Od 2020 prowadzi (jako główny badacz) dwa badania sponsorowane przez Agencję Badań Medycznych: „Radiation-Free Therapy for the INitial treatment of Good prognosis early non-bulky HL, defined by a low Metabolic Tumor Volume and a negative interim PET after 2 Chemotherapy cycles (RAFTING-2019)” oraz „Zastosowanie niwolumabu (N) z następową chemioterapią: bendamustyną, gemcytabiną i deksametazonem-BGD z autologiczną transplantacją szpiku u chorych na chłoniaka Hodgkina opornego na leczenie 1 linii (N-BURGUND)”.
Od 2008 bierze udział w pracach Polskiej Grupy Badawczej Chłoniaków i współtworzy jej sekcję PET. Od 2012 do 2023 wiceprezes oraz przewodniczący Grupy Roboczej Chłoniaka Hodgkina. Od 2023 prezes Polskiej Grupy Badawczej Chłoniaków. Uczestniczy też w pracach Europejskiej Sieci Leczenia Potransplantacyjnych Chorób Limfoproliferacyjnych (European PTLD Network). Członek Europejskiego Towarzystwa ds. Transplantacji Szpiku (od 1995), Europejskiego Towarzystwa Hematologicznego (od 2017), Komisji Nauki przy Senacie RP (2016–2020), Rady Naukowej projektu „Utworzenie ogólnopolskiego rejestru hemato-onkologicznego” powołanego przy Centrum Onkologii Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie (2017). Członek Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów (od 1991, jego sekretarz generalny w latach 2003–2007) i Polskiego Towarzystwa Onkologii.
W 2016 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, w 2023 zdobył nagrodę Prezesa Agencji Badań Medycznych w kategorii „Główny badacz”. Od 1987 żonaty z Renatą z domu Żebrowską (ur. 1962), profesorem onkologii radioterapii GUMed. Ojciec Jana Macieja (ur. 1989) i Jana Mateusza (ur. 1995).
