ZIÓŁKO JERZY, profesor Politechniki Gdańskiej

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/c/c5/Prof._Jerzy_Ziólko_.jpg
Jerzy Ziółko
Błąd przy generowaniu miniatury Chyba brakuje pliku /home/fundacjagdansk/domains/fundacjagdanska.hostingsdc.pl/public_html/images/2/26/Jerzy_Ziółko.jpg
Jerzy Ziółko

JERZY MACIEJ ZIÓŁKO (29 XI 1934 Radom – 13 VII 2020 Gdańsk), profesor Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista z dziedziny budownictwa, konstrukcji stalowych, konstrukcji zbiorników. Syn Mieczysława (19 XI 1899 – 17 I 1967 Gdańsk) i Janiny z domu Weesile (19 VI 1903 – 6 VII 1992 Gdańsk). W 1952 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Tytusa Chałubińskiego w Radomiu. W 1957 ukończył studia I stopnia na Wydziale Budownictwa Lądowego PG, w specjalności konstrukcje budowlane, studia II stopnia ukończył w 1957, magister inżynier budownictwa. W latach 1952–1958 był członkiem sekcji kolarstwa szosowego AZS PG.

W latach 1957–1964 pracował jako inżynier budowy i główny inżynier w Poznańskim Przedsiębiorstwie Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych „Mostostal” Poznań, oddział w Gdańsku i na połowie etatu na PG. Od 1964 do 2005 pełnoetatowy pracownik PG. Na Wydziale Budownictwa Lądowego PG od 1964 doktor, od 1968 docent, od 1969 doktor habilitowany, od 1979 profesor nadzwyczajny, od 1996 profesor zwyczajny. Od 1998 do 2016 także profesor Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy. Na emeryturę przeszedł w 2005, w 2015 wyróżniony tytułem Profesor Emeritus PG.

W latach 1969–1973 był zastępcą dyrektora, od 1973 do 1975 dyrektorem Instytutu Budownictwa Lądowego (na prawach Wydziału), w 1978–1984 prodziekanem ds. kształcenia, w 1984–1987 prodziekanem ds. nauki, w 1994–2005 kierownikiem Katedry Konstrukcji Metalowych. Od 2002 do 2004 był senatorem PG. W latach 1972–1991 był redaktorem serii „Budownictwo Lądowe” „Zeszytów Naukowych Politechniki Gdańskiej”, w 1991–1996 publikacji naukowych Wydawnictwa PG.

Był światowym ekspertem w zakresie stalowych zbiorników na płyny, twórcą szkoły naukowej projektowania i eksploatacji zbiorników na ciecze, opracował ponad 300 ekspertyz budowlanych. Opracował i znowelizował normę polską PN/B – 032101997 („Konstrukcje stalowe i zbiorniki walcowe pionowe na ciecze. Projektowanie i wykonanie”). Konsultant wielu budowli, konstrukcji metalowych, stalowych, w Polsce i za granicą, m.in. w Gdańsku dachu kościoła św. Brata Alberta i stadionu w Gdańsku-Letnicy. Był też rzeczoznawcą budowlanym wojewody pomorskiego. Autor prac na temat budownictwa, konstrukcji stalowych, metalowych, w tym 11 książek (cztery autorskie, 10 współautorskich), m.in.: Zbiorniki metalowe na ciecze i gazy (Warszawa 1970). Jego prace ukazały się również w Rosji, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Bułgarii, Chorwacji, Holandii oraz na Ukrainie i na Węgrzech.

W latach 1990–2016 członek Komitetu Nauk Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, w 1999–2016 przewodniczący Sekcji Konstrukcji Metalowych. Członek Centralnej Komisji do Spraw Tytułu i Stopni Naukowych (1987–1990, 1997–2015), Fundacji Rozwoju Inżynierii Lądowej, prezes (od 1999), Rady Naukowej Instytutu Techniki Budowlanej, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa (wiceprzewodniczący oddziału gdańskiego), Polskiego Komitetu Normalizacyjnego, od 2004 zagraniczny członek Ukraińskiej Akademii Budownictwa. Był prezesem gdańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Ewangelickiego, rady parafii ewangelicko-augsburskiej w Sopocie.

Od 2012 doktor honoris causa Uniwersytetu Techniczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim (1981) i Krzyżem Oficerskim (1999) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1980), odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, Złotą Odznaką Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa; Medalem im. prof. S. Kaufmana (2000), Medalem Politechniki Gdańskiej (2014), a także medalami honorowymi przyznanymi przez Politechnikę Rzeszowską oraz Uniwersytety Techniczne w Bratysławie i Koszycach. Laureat nagrody im. Wacława Żenczykowskiego (1979).

Pochowany z rodzicami na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku. WP







Bibliografia:
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe).
Gapiński Szczepan, Politechnika Gdańska. Uczelnia i ludzie. Absolwenci Politechniki Gdanskiej i ich osiągnięcia, t. 2, Gdańsk 2022, s. 295.
Złota Księga Nauk Technicznych, red. Krzysztof Pikoń, Gliwice 2003, s. 484.



Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania
Partner Główny



Wydawca Encyklopedii Gdańska i Gedanopedii


Partner technologiczny Gedanopedii