APOLEWICZ JERZY, piłkarz
| < Poprzednie | Następne > |
JERZY APOLEWICZ (23 IV 1937 Wilno – 12 V 2003 Gdańsk), piłkarz, napastnik, następnie pomocnik. Z wykształcenia mechanik samochodowy. Wychowanek i w latach 1950–1958 zawodnik Sparty Orunia (po zmianie nazwy – Startu Gdańsk, boisko przy ul. Smoleńskiej), z którym to klubem brał udział w rozgrywkach III ligi (liga okręgowa); następnie zawodnik Lechii Gdańsk (1958–1973).
Jako junior grał w reprezentacji Gdańska, między innymi 10 VII 1955 w ogólnopolskim turnieju „Przeglądu Sportowego”, w półfinale w wyjazdowym meczu ze Szczecinem strzelił jedyną – zwycięską – bramkę, w finale (22 lipca, stadion Arki), w przegranym meczu z Rzeszowem (1:2), zdobył bramkę honorową dla gdańskiego zespołu. Strzelec bramek w juniorskim Turnieju Miast, odbywającym się 1–2 XI 1955 w Bydgoszczy, w meczach reprezentacji Gdańska z reprezentacją województwa warszawskiego (7:1) i z reprezentacją Bydgoszczy (3:1).
W kwietniu 1955 został powołany przez trenera Kazimierza Górskiego jako rezerwowy napastnik do tworzonej po raz pierwszy reprezentacji Polski U-18, która wystąpiła we Włoszech w turnieju o Puchar UEFA (nieoficjalne mistrzostwa Europy tej kategorii). W kadrze narodowej juniorów rozegrał jeden mecz. Był brany pod uwagę także na zgrupowaniu kadry juniorów zorganizowanym na przełomie grudnia 1955 i stycznia 1956 przed turniejem UEFA w 1956, ostatecznie powołania nie otrzymał.
W latach 1958–1959 grał w reprezentacji młodzieżowej Wybrzeża (Orlęta Wybrzeża), między innymi 1 V 1958 roku w meczu przeciwko Lechii Gdańsk (która zwyciężyła 4:0); strzelił bramkę dla Orląt 11 V 1958 w meczu o Puchar Przeworskiego w pojedynku z młodzieżową reprezentacją Wrocławia (2:1). W marcu 1960 próbowany był w szerokiej kadrze reprezentacji młodzieżowej Polski. Grał także w reprezentacji Gdańska seniorów (między innymi 22 VII 1964 Gdańsk–Brno 1:1).
Po przejściu do Lechii zadebiutował w pierwszym zespole w rozgrywkach I ligi (obecnie ekstraklasa) 15 III 1959 w meczu wyjazdowym z Ruchem Chorzów (0:0). W debiutanckim sezonie ligowym (1959) rozegrał jedenaście spotkań, debiutancką bramkę zdobył 12 września w Radlinie (Górnik Radlin – Lechia 0:2). Został uznany za rewelację rozgrywanego 27–31 I 1960 turnieju halowego w hali widowiskowo-sportowej Stoczni Gdańskiej (Lechia, Polonia Gdańsk, Arka I Gdynia, Arka II, Flota Gdynia), w meczu Lechia–Arka I (10:7) zdobył cztery bramki. Był wyróżniającym się zawodnikiem turnieju rozgrywanego w święta wielkanocne 17–18 IV 1960, w którym udział wzięły Lechia, Polonia Gdańsk, Bałtyk Gdynia i Start Gdańsk. W meczu o III miejsce, wygranym przez Lechię 9:0, strzelił swemu byłemu klubowi Startowi Gdańsk siedem bramek. W I lidze grał z Lechią w sezonach 1960 (rozegrał 17 spotkań, zdobył jedną bramkę), 1961 (25 spotkań, pięć bramek), 1962 (14 spotkań, jedna bramka) i w sezonie 1962/1963 (22 spotkania). W sumie w I lidze rozegrał z Lechią 79 spotkań i zdobył osiem bramek.
Po spadku Lechii do II ligi w sezonach 1963/1964 – 1966/1967 rozegrał 91 spotkań, strzelił 21 bramek (1963/1964 – 23 mecze, dwie bramki; 1964/1965 – 27 meczów, siedem bramek; 1965/1966 – 29 meczów, dziesięć bramek; 1966/1967 – 12 meczów, dwie bramki). Po kolejnym spadku Lechii do III ligi w sezonach 1967/1968 – 1971/1972 rozegrał 70 spotkań, zdobył 29 bramek (1967/1968 – dziesięć spotkań i sześć bramek; 1968/1969 – sześć spotkań, dwie bramki; 1969/1970 – sześć spotkań, pięć bramek; 1970/1971 – 19 spotkań, osiem bramek; 1971/1972 – 29 spotkań, osiem bramek). Ostatni mecz (pierwszą połowę) rozegrał 1 X 1972 roku ze Śląskiem Wrocław (0:0) i był to jego jedyny występ w II lidze w sezonie 1972/1973, kiedy Lechia po awansie grała ponownie w tej lidze. Ogółem (w ligach i w Pucharze Polski) rozegrał 258 meczów w barwach Lechii, zdobył 58 bramek.
Mieszkał przy Targu Rybnym 6. W końcu lat 80. XX wieku przeszedł amputację prawej nogi (zator), po wylewie od 1990 na rencie. W 1995 zajął X miejsce w plebiscycie „Głosu Wybrzeża” na piłkarza 50-lecia Wybrzeża. W konkursie w 2005 na najlepszego piłkarza Lechii na 60-lecie klubu uplasował się na VII miejscu, a w 2015 w podobnym konkursie na 70-lecie klubu przyznano mu XII pozycję.
Żonaty był z Teresą z domu Budkiewicz (3 VIII 1941 – 31 X 2004 Gdańsk). Pochowani na cmentarzu Srebrzysko.
