DETTLOFF CARL EDUARD, artysta malarz
| < Poprzednie | Następne > |
CARL EDUARD DETTLOFF (4 III 1809 Gdańsk – około 1857), artysta plastyk, malarz portrecista. Syn szewca Carla Friedricha Dettloffa,
w okresie I Wolnego Miasta Gdańska starszego cechu i jako takiego z Kwartału Kogi członka Trzeciego Ordynku. Uczył się u Johanna Adama Breysiga w Królewskiej Szkole Sztuk Pięknych. Przypuszcza się, że następnie studiował malarstwo w jednej z niemieckich uczelni. Brał udział w wystawach gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, na których prezentował głównie obrazy olejne: w 1837 scenę rodzajową z polskimi flisakami (Gruppe von polnischen Flözknechten), w 1838 scenę rodzajową z targu zbożowego na Przeróbce (Czerapka), w 1841 – sześć różnych tematycznie prac, w 1844 scenę rodzajową z udziałem studentów w Gryfii (Greifswald), w 1850 portret żony leśniczego (Försterfrau, w katalogu wystawy jako Dötlof zu Danzig). Malował też obrazy o tematyce morskiej; w zbiorach Narodowego Muzeum Morskiego w Gdańsku znajduje się jego obraz Bryg w sztormie, a w Muzeum Narodowym w Gdańsku (MNG) akwarele: Przystań rybacka na Wiśle i Grupa flisaków oraz sceny rodzajowe przedstawiające gospody rybackie w Gdańsku i przy przeprawie promowej w Gęsiej Karczmie. MNG posiada w swoich zbiorach również obraz przedstawiający zamek w Szkocji.
Od około 1835 był żonaty z Henriettą Wiegand (ur. 29 IX 1809 Gdańsk). Po śmierci matki, Pauliny Dettloff z domu Schramm (15 V 1792 – 8 VII 1849), którą się opiekował, 18 IV 1850 przeniósł się z rodziną do Kłajpedy (Memel). W chwili wyjazdu z Gdańska spośród jego potomstwa żyli: synowie Carl Lucian Eugen (ur. 29 I 1835), Bernhard Johann Louis (ur. 27 I 1838), Benno Oscar (ur. 15 II 1841) oraz córka Louisa Ewelina Ida (ur. 4 II 1844). Syn Bernhard w latach 1861–1867 mieszkał przejściowo w ówczesnych podgdańskich osadach: Siennej Grobli (Strohdeich) i Suchaninie.
