GRZELAK DANUTA MARIA, działaczka opozycji demokratycznej
| < Poprzednie | Następne > |
DANUTA MARIA GRZELAK z domu Richert (ur. 5 V 1952 Gdańsk), działaczka społeczna, działaczka opozycji demokratycznej, nauczycielka. Córka Alfreda i Wandy z domu Laski. W 1967 ukończyła Szkołę Podstawową nr 24, w 1971 – II Liceum Ogólnokształcące, w 1976 – Wydział Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej, magister inżynier hydrotechniki. W latach 1976–1992 pracownik Centralnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego (COBR) „Energopol” w Gdańsku, na stanowisku konstruktora, od 1993 do 2001 nauczycielka matematyki w Szkole Podstawowej nr 39, od 2001
do 2007 – w Gimnazjum nr 12, od 2007 do 2013 – w Gimnazjum nr 1.
W latach 1971–1978 działała w duszpasterstwie akademickim jezuitów przy kościele św. Andrzeja Boboli w Gdańsku-Wrzeszczu. Od 1975 uczestniczka spotkań opozycji demokratycznej przy tym kościele, organizowanych przez jezuitę o. Bronisława Srokę. W 1976 uczestniczka akcji zbierania podpisów w Gdańsku przeciwko zmianom w konstytucji dotyczącym zapisu kierowniczej roli partii w państwie oraz zagwarantowania sojuszu ze Związkiem Radzieckim. Po uchwaleniu poprawek sygnatariuszka listu protestacyjnego do marszałka Sejmu PRL. W latach 1976–1977 współpracowniczka Komitetu Obrony Robotników (KOR) zbierająca pieniądze dla robotników represjonowanych po wydarzeniach w Radomiu i Ursusie. W latach 1976–1981 kolporterka w Trójmieście wydawnictw podziemnych (między innymi „Bratniak”, „U progu”, „Biuletyn Informacyjny” KSS KOR, „Robotnik Wybrzeża”), udostępniająca kilkakrotnie własne mieszkanie w Sopocie na drukowanie wydawnictw podziemnych. W latach 1976–1980 uczestniczka w Gdańsku niezależnych obchodów rocznic i świąt 3 Maja,
11 Listopada, grudnia 1970.
W latach 1977–1979 brała udział w działalności Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO) (między innymi w Punkcie Informacyjno-Konsultacyjnym). W 1979 sygnatariuszka Deklaracji Ideowej Ruchu Młodej Polski. W sierpniu 1980 sygnatariuszka deklaracji poparcia dla strajkujących w Stoczni Gdańskiej, zorganizowanej w COBR „Energopol”.
Od września 1980 do 1993 członek NSZZ „Solidarność”. Po 1981 udzielała wsparcia osobom ukrywającym się i więzionym oraz prowadziła kolportaż wydawnictw niezależnych.
W 2009 odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Od 1978 żona Grzegorza Grzelaka, matka Piotra (ur. 1982), Urszuli (ur. 1985) i Jana (ur. 1988).
