HASSBARGEN HERMANN, dyrektor Biblioteki Miejskiej
| < Poprzednie | Następne > |
HERMANN HASSBARGEN (17 I 1893 Blersum, obecnie dzielnica Wittmundu, Dolna Saksonia – kwiecień 1955 Niemcy), doktor filozofii, dyrektor gdańskiej Biblioteki Miejskiej. Po studiach, przerwanych I wojną światową, w latach 1922–1927 pracował jako pomocnik do spraw merytorycznych w bibliotece Technische Hochschule Danzig. Od 1 X 1927 zatrudniony jako bibliotekarz w Bibliotece Miejskiej; początkowo na okres próbny, od 1 XI 1928 na stałe, po przejściu na emeryturę 1 XII 1935 dyrektora Friedricha Schwarza pełnił jego obowiązki jako kierownik, w okresie 1939–1945 dyrektor. Niechętnie traktował wizyty w bibliotece polskich badaczy, niekiedy odmawiał wykorzystania zbiorów. Od 1936 członek Verein Deutscher Bibliothekare (Związek Bibliotekarzy Niemieckich).
Pod koniec II wojny światowej odpowiedzialny za zabezpieczenie zbiorów Biblioteki Miejskiej. Większość ukrył w piwnicach i w dolnej partii magazynu biblioteki, przy Am Jakobstor 16 (ul. Wałowa 15), co uratowało je przed zniszczeniem (budynek ocalał). Natomiast skrzynie z najcenniejszymi zbiorami (w tym inkunabuły i starodruki) kazał wywieźć do zabudowań katedralnych w Pelplinie i do zamku w Malborku (część planowanego transportu w ostatniej chwili nakazał zdeponować w schronie pod Ratuszem Starego Miasta). Większość odzyskano po 1945.
Mieszkał w latach 1928–1935 przy Schüsseldamm 57 (ul. Łagiewniki), w 1939 w Sopocie przy Schäferstraße 31 (ul. Wybickiego). Po 1945 w Niemczech Zachodnich. Badacz okresu początków reformacji w Gdańsku w XVI wieku oraz dziejów gdańskiego drukarstwa w XVI–XVII wieku. Autor między innymi Die Danziger Vorfahren Arthur Schopenhauers (Gdańscy przodkowie Artura Schopenhauera, 1928), Die Reformation in Danzig 1525 als Ereignis deutscher Geschichte mit Hilfe neuer Quellen dargestellt (Reformacja w Gdańsku 1525 jako wydarzenie historii niemieckiej przedstawiona z pomocą nowych źródeł, 1937), Kleine Chronik von Danzig (Mała kronika Gdańska; 1939), Die Masken fallen (Maski opadają, 1949).
