POSADZKI WOJCIECH, dziennikarz radiowy
| < Poprzednie | Następne > |
WOJCIECH POSADZKI (15 I 1927 Wyszków – 12 II 1989 Gdańsk), dziennikarz radiowy. Syn urzędnika skarbowego Adolfa (1890−1971) i Marianny z domu Sitkowska (1899−1975), młodszy brat Haliny (1921−1994), po mężu Sobierajskiej, absolwentki liceum we Włocławku. Od 1933 uczeń szkół powszechnych w Rawie Mazowieckiej, w Fabiankach (powiat Lipno) i Dobrem (powiat Nieszawa). W 1939 rozpoczął naukę w gimnazjum w Ciechocinku. Podczas II wojny światowej pracował w latach 1941–1942 jako pomocnik elektromontera w warsztatach uzdrowiska w Ciechocinku, następnie jako pomocnik malarski. W latach 1943–1944 na robotach przymusowych, pracował w poznańskiej fabryce samolotów „Focke-Wulf”. Zwolniony, mi powrócił do rodziców w Ciechocinku, gdzie doczekał końca wojny.
Od kwietnia 1945 uczył się w gimnazjum w Aleksandrowie Kujawskim, od września 1946 do maja 1948 w gimnazjum i liceum ogólnokształcącym w Ciechocinku. Po maturze pracował w Ciechocinku jako wychowawca w sanatoriach. Od jesieni 1949 studiował na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, zrezygnował po drugim semestrze. Zatrudnienie znalazł przy budowie Nowej Huty, pracował jako starszy referent techniczny. W latach 1951–1954 studiował dziennikarstwo na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Po ukończeniu studiów, z nakazu pracy od 1 IX 1954 dziennikarz Radia Gdańsk. W gdańskiej rozgłośni pracował w redakcjach audycji dla młodzieży, dzienników i informacji, od 1961 w redakcji audycji dla wsi. Interesował się przemianami socjologicznymi i kulturowymi wsi pomorskiej oraz problemami rolnictwa. Jeden z inicjatorów budowy Osiedla Młodych w Siódmy Dworze, w latach 1961–1968 członek tamtejszej Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej. Od 1965 do 1969 radny Dzielnicowej Rady Narodowej Gdańsk-Wrzeszcz. Od 1981, z powodu choroby płuc (astmy oskrzelowej), na rencie inwalidzkiej.
Od września 1945 działał w Związku Harcerstwa Polskiego. Absolwent kurs kierowników akcji letniej w Bydgoszczy (1948), sekretarz hufca i referent Harcerskiej Służby Informacyjnej Hufca II Nieszawa w Ciechocinku (1947). W Gdańsku w latach 1957–1967 hufcowy Hufca Gdańsk-Oliwa, od 1962 harcmistrz, od 1972 harcmistrz Polski Ludowej. Delegat na III Zjazd ZHP (1964), pracował w jego komisji organizacyjnej.
Członek Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego, należał też do Harcerskiego Kręgu Seniorów „Korzenie” Chorągwi Gdańskiej.
Odznaczony m.in. Srebrnym (1970) i Złotym (1979) Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), odznakami „Za zasługi dla Gdańska” (1962), „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1968), Krzyżem „Za zasługi dla ZHP” (1967), odznaką Komitetu ds. Radia i Telewizji (1975). Od 1957 żonaty z Aliną Bogumiłą (ur. 1933) z domu Kłosińskiej, od 1954 księgową w Przedsiębiorstwie Budownictwa Inżynieryjno-Morskiego Hydrobudowa 4, następnie w Przedszkolu nr 42 oraz Przedsiębiorstwie Budowy Sieci Elektrycznych Elbud. Ojciec Jacka (ur. 31 VII 1957), od 1985 w Kanadzie, dyrektora Ocean Freight w DB Schenker, i Tomasza, prezydenta Gdańska. Zmarł na zawał serca, pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Oliwie.
