PSI ZAKĄTEK
| < Poprzednie | Następne > |
PSI ZAKĄTEK (Hundewinkel). W XVII–XVIII wieku w północnej części Starych Szkotów, zakończenie drogi-grobli Küperdamm (obecnie częściowo ul. Równa), prowadzącej na zapleczu Starych Szkotów i Chmielników z Oruńskiego Przedmieścia do wybudowanej w 1626 Bramy Nizinnej. W miejscu tym droga-grobla łączyła się z ul. Motławską, tworząc plac między Starymi Szkotami a Zaroślakiem (tzw. zewnętrznym). Parcela u skrzyżowania dróg, nieodgrywająca przez dłuższy czas większej roli (stąd być może nazwa), wraz ze Starymi Szkotami należała do biskupów włocławskich. W 1. połowie XVI wieku użytkowana czasowo przez gdańskich karmelitów, w 1555 przekazana (również czasowo) w użytkowanie luteranom z Gdańska. Do początku XVII wieku biskupi włocławscy oraz karmelici prowadzili procesy o odzyskanie parceli, zakończone polubownie ufundowaniem w 1646 klasztoru i szpitala bonifratrów (zob. też bonifratrzy).
Po wybudowaniu Bramy Nizinnej rola Psiego Zakątku wzrosła; kierowała się tędy znaczna część ruchu kołowego do Gdańska z południa. Przy ul. Motławskiej i Psim Zakątku powstała gęsta zabudowa, a biskupi włocławscy czerpali znaczne korzyści z atrakcyjnego położenia tych gruntów. Po zniszczeniu osady w 1656, zaprojektowano drogę do Bramy Nizinnej, od wschodu omijającą Stare Szkoty (obecnie ul. Sandomierska), ostatecznie ukończoną w początku XVIII wieku. Stara droga nadal jednak funkcjonowała. Po oblężeniu Gdańska w 1734, w połowie XVIII wieku przy Psim Zakątku znajdowało się łącznie 7 posesji (nr. 154–159), w tym kościół (i klasztor) bonifratrów (nr 159). W 1807 zabudowa (wraz z klasztorem) uległa zagładzie. W 1852 budowa linii kolejowej do Gdańska zmieniła układ parcel i ukształtowanie terenu; obecnie byłe tereny zajmuje między innymi linia kolejowa między Orunią a Głównym Miastem.
