STOJECKI KAZIMIERZ, poległy w Grudniu 1970
| < Poprzednie | Następne > |
KAZIMIERZ STOJECKI (5 I 1912 Piotrków Trybunalski – 15 XII 1970 Gdańsk), jedna z ofiar Grudnia 1970 w Gdańsku. Syn Pawła i Ewy, miał piątkę rodzeństwa. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej. W latach 1927–1934 pracował jako robotnik w cegielni, w 1937–1940 w fabryce włókienniczej. W 1940 został aresztowany i wywieziony na roboty przymusowe w Niemczech.
W Gdańsku od lata 1945, od jesieni mieszkał razem z rodziną na terenie Osieka. W latach 1955–1957 pracował jako robotnik w Okręgowym Przedsiębiorstwie Handlu Opałem w Sopocie. W 1957 zatrudnił się jako pracownik fizyczny Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
15 XII 1970 zginął w okolicy Dworca Gdańsk Główny, rozjechany przez wojskowy transporter opancerzony TOPAS. Nie jest jednak pewne, czy transporter był kierowany przez żołnierzy, czy też przez manifestantów, ktorym tego dnia udało się przejąć kilka takich pojazdów. Sekcja zwłok wykazała „całkowite zgruchotanie kości mózgo- i twarzoczaszki połączone z wypatroszeniem mózgu, zgniecenie tułowia połączone z wielokrotnymi złamaniami żeber i kręgosłupa oraz złamaniem kości miednicy, urazową amputację kości pni naczyniowych oraz oderwanie lewego płuca od wnęki, obecność bardzo licznych ran dartych oraz nieregularnych otarć naskórka na ciele”. We krwi zmarłego stwierdzono 2,79 promila alkoholu.
Tego dnia w rejonie budynku Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i Dworca Gdańsk Główny toczyły się wielogodzinne walki uliczne, podczas których śmierć poniosło jeszcze pięć innych osób. Pochowany 20 XII 1970 na Cmentarzu św. Franciszka (Emaus) (zob. ks. Józef Samsonowicz).
Od lat 30. XX wieku był żonaty z Gertrudą (1918–2001), pracownicą Gdańskich Zakładów Papierniczych, ojciec dwójki dzieci. 16 XII 2020 w miejscu jego śmierci wmurowano tablicę pamiątkową (zob. Grudzień 1970, zabici i zmarli).
