SYNOWIECKI (Alek) ALEKSANDER ANTONI, aktor, dziennikarz, reporter
| < Poprzednie | Następne > |
ALEKSANDER ANTONI SYNOWIECKI (Alek) (1 XI 1953 Biecz – 22 V 1995 Gdańsk), aktor, dziennikarz, reporter Radia Gdańsk. Syn Adama Synowieckiego i Jadwigi z domu Grochowskiej. Brat Andrzeja (ur. 17 III 1955), absolwenta Politechniki Gdańskiej (PG), prezesa zarządu firmy Radmor, Mariusza (ur. 10 V 1958), absolwenta Wydziału Prawa Uniwersytetu Gdańskiego (UG) i studiów podyplomowych na Uniwersytecie w Amsterdamie, dyrektora rozwoju rynku wschodniego holenderskiego oddziału amerykańskiej firmy Oxbow, oraz Piotra (ur. 31 I 1961), absolwenta kursu Zarządzania Uniwersytetu Stanowego w Cobelskill (USA), przedsiębiorcy, konsultanta na Polskę grupy Oxbow.
Edukację rozpoczął w 1960 w Szkole Podstawowej w Gorlicach, ukończył – po przeprowadzce rodziny do Gdańska (1965) – w 1968 w Szkole Podstawowej Gedanensis w Brzeźnie. W latach 1968–1972 uczył się w Szkole Ekonomiczno-Handlowej im. Macierzy Szkolnej w Gdańsku (matura i dyplom technika ekonomisty). W 1985 ukończył kierunek nauczycielski w Instytucie Filologii Polskiej UG. W latach 1979–1982 był słuchaczem Studia Aktorskiego przy Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.
W 1980 pracował jako aktor Teatru Muzycznego w Słupsku, od 1981 do 1982 – w tym samym mieście jako aktor adept Teatru Dramatycznego. W latach 1982–1995 redaktor (lektor i dziennikarz) Radia Gdańsk. Autor codziennych relacji i doniesień reporterskich w ramach Raportu miejskiego i wieczornych audycji Na marginesie dnia. Po czerwcu 1989 autor reportaży wyróżnianych i nagradzanych w Ogólnopolskim Konkursie na Reportaże Radiowe, nadawanych w programach regionalnych i ogólnopolskich, między innymi Zawód godny (10 X 1992). Autor ryzykownych przedsięwzięć na żywo w pracy reporterskiej, jak kradzież poloneza ze strzeżonego parkingu w celu sprawdzenia czujności strażników czy też skok spadochronowy z mikrofonem dla uświetnienia i reklamy Dni Pruszcza (1992). Także autor artykułów prasowych, zamieszczanych na łamach „Gazety Gdańskiej”, „Dziennika Bałtyckiego”, „Gazety Morskiej”, „Echa Sportowego” i „Konia Polskiego”.
Laureat I nagrody (Lira Orfeusza) w kategorii poezji śpiewanej w Wojewódzkim Turnieju Recytacji i Poezji Śpiewanej w ramach XX Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego (7-9 I 1977), II nagrody na festiwalu „Śpiewajmy poezję” na zamku w Olsztynie (1977). Pasjonat i znawca jeździectwa (instruktor jazdy konnej) i lotnictwa. Znany jako „człowiek orkiestra”, „najlepsza dykcja w Gdańsku”, „dusza towarzystwa”.
Zginął w wypadku samochodowym na Oruni. Pochowany na cmentarzu Łostowickim.
Żonaty z Hanną z domu Blok (ur. 18 XI 1953), absolwentką UG, nauczycielką, ojciec Julii Janczak (ur. 6 IX 1976 Gdańsk), absolwentki PG, biotechnologa, magister zarządzania i ekonomii.
