WEBERSKI JOHANN JACOB, lekarz
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN JACOB WEBERSKI (27 III 1655 Gdańsk – 6 XI 1689 Gdańsk), lekarz. Wnuk Daniela, radcy prawnego we Wrocławiu. Syn Daniela (Wrocław – 7 IV 1665), który 22 II 1653 nabył kupieckie obywatelstwo Gdańska, i poślubionej 27 IV 1654 w gdańskim kościele Najświętszej Marii Panny Constantii, córki pastora kościoła św. Jana Johanna Jakoba Cramera. Od śmierci matki 4 IV 1655 (w osiem dni po jego narodzeniu) wychowywany był przez ojca i po dwóch latach także przez macochę Constantię z domu Ulrich (wspominał ją bardzo dobrze). Przyrodni brat Constantii, od 30 IX 1685 drugiej żony poślubionego w kościele św. Piotra i Pawła wdowca Efraima Laillet (chrzest 18 V 1660 tamże). Po rychłej śmierci ojca i macochy (oboje zm. w 1665) zamieszkał u wuja, diakona w kościele św. Jana Constatnina Cramera (ok. 1636 – 3 V 1673 Gdańsk).
Za sprawą swojego ojca chrzestnego, pastora Johanna Botsacka, uczył się prywatnie do 1670 u Johanna Kriega (1640–1707), późniejszego rektora szkoły mariackiej, 26 VII 1670 zapisał się na uniwersytet w Królewcu, jednak naukę podjął 1 XII 1670 w przedostatniej klasie (secundzie) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Kończył ją 24 V 1678 dysputą pod kierunkiem profesora Georga Segera (Dissertatio Physiologico-Anatomica De Lacte). Przyjaźnił się z przyszłym lekarzem i profesorem Ernstem Gottfriedem Heysem, poświęcając mu wiersz na zakończenie gimnazjalnej edukacji. Od semestru letniego 1678 studiował w Lipsku, 4 I 1679 zapisał się na studia medyczne na uniwersytcie w Lejdzie. W 1680 podróżował do Londynu, w 1681 do Paryża, w 1682 uzyskał doktorat z medycyny w Montpellier. Odbył dalszą podróż edukacyjną przez Szwajcarię (Genewa, Zurich, Bazylea) i Niemcy (Frankfurt nad Menem, Heidelberg, Tybinga, Norymberga, Altdorff, Ratyzbona). Przez Wrocław oraz Toruń, z końcem stycznia 1685 powrócił do Gdańska.
Prowadził w Gdańsku prywatną praktykę lekarską, od 20 III 1689 zatrudniony został jako lekarz żołnierzy twierdzy w Wisłoujściu. Chorował już w czasie podróży edukacyjnych, zmarł młodo (34 lata). Zgodnie ze zwyczajem epoki był autorem okolicznościowych wierszy. M.in. kończąc naukę w gdańskim Gimnazjum w 1678 gratulował tego samego późniejszemu profesorowi Johannowi Rosteuscherowi, w 1686 nie zabrakło i jego wiersza w zbiorze upamiętniającym równie przedwczesną śmierć lekarza (doktora medycyny) Johanna Gabriela Schmiedta (syna Johanna Fabritiusa (Schmiedta), a w 1687 w zbiorze dodanym do drukowanego kazania pogrzebowego żegnającego pastora Salomona Möllera. Pochowany 11 XI 1689 w kościele NMP, w grobie nr 220. Rodziny nie założył.
Bibliografia:
Album studiosorum Academiae Lugduno-Batavae MDLXXV–MDCCCLXXV. Accedunt nomina curatorum et professorum per eadem secula, ed. Willem N. Du Rieu, Hagae Comitum 1875, s. 625.
Die iüngere Matrikel der Universität Leipzig, Bd. 2, Leipzig 1909, s. 484.
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 2, Leipzig 1911/1912, s. 60.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. II, s. 229; VI, s. 69.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 220.
Vitae medicorum Gedanensium Ludwiga von Hammena i Valenina Schleffa, Gdańsk 2015, s. 167 i 193–207 (tu własnoręczny życiorys).
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 119, 298; 3, 169; 4, 473; 5, 129.
