ZAWISTOWSKI WŁADYSŁAW, poeta, dramaturg, powieściopisarz
| < Poprzednie | Następne > |
WŁADYSŁAW ZAWISTOWSKI (ur. 11 VI 1954 Gdańsk), poeta, dramaturg, powieściopisarz, scenarzysta, tłumacz, krytyk literacki i teatralny, urzędnik. Syn Stanisława (24 VIII 1919 Wilno – 29 IV 1990 Gdańsk), lekarza otolaryngologa, profesora Akademii Medycznej w Gdańsku i Heleny (ur. 3 I 1922 Wilno), lekarza, autorki m.in. baśniowych powieści dla dzieci.
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku i filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim w 1977. W latach studenckich członek założyciel grupy literackiej Wspólność, związany z formacją poetycką „Nowa Prywatność”, członek redakcji pism literackich „Litteraria” i „Integracje”. Jako poeta debiutował w 1974. W latach 1977–1991 kierownik literacki Teatru Wybrzeże, wykładowca działającego przy nim Studium Aktorskiego. W 1987–1990 redaktor „Autografu”. W 1989 współzałożyciel Fundacji Theatrum Gedanense i jej wiceprezes (do 2005).
Do 1992 redaktor naczelny wydawnictwa Grafmedia Inter AG. Od 1992 dyrektor Oficyny Wydawniczej GRAF. Członek założyciel, a w okresie 1993–1996 prezes gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, 1997–2006 wicedyrektor wydawnictwa Tower Press. Od 2002 współredaktor gazety literackiej „Migotana, Przejaśnienia...”. Od 2006 dyrektor Departamentu Kultury, Sportu i Turystyki przy Urzędzie Marszałkowskim Województwa Pomorskiego (po zmianie nazwy: Departament Kultury). W kadencjach 2017–2021 i 2021–2025 z ramienia Urzędu Samorządu Województwa Pomorskiego członek Rady Europejskiego Centrum Solidarności.
Autor m.in. zbiorów wierszy: Czyli ja (1976), Ptak w sieci dalekopisu (1977, 1980), Ciemna niedziela. Wiersze wybrane (1993), utworów dramatycznych: Wieloryb (1979), Wysocki (1983), Podróż do krańca mapy (1988), Stąd do Ameryki (1988), Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993), Było sobie kiedyś miasto (według prozy Güntera Grassa, 1994), Historie zakulisowe (według A. Czechowa, 1999), Witajcie w roku 2002 (2000), Dobry adres (2003). Pod pseudonimem Witold Biengo wydał powieści: Bardzo długi czerwiec (1984), Serce w klatce (1987), Gwiazdy spadają w sierpniu (1990). Autor utworów dla dzieci: Jak pory roku grają w berka (1984), Baśń o Raduniu, Ostrzycu i Sumie – królu jeziora (1990). Wspólnie z Anną Czekanowicz-Drążewską autor serialu radiowego Ulica Kwietna (1996–1998), wspólnie z A. Czekanowicz-Drążewską, T. Buraczewskim, M. Wojtasikiem – kilku odcinków serialu TV Radio Romans (1994–1995), autor Kto jest kim w „Trylogii” Henryka Sienkiewicza (1999).
Przełożył na język polski m.in. sztuki: Henry'ego Chettle'a Tragedia Hoffmana albo Zemsta za ojca (razem z Jerzym Limonem, 1985); Thomasa Middletona Cnotliwa panna z ulicy Taniej (razem z Jerzym Limonem, 1988; premiera w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Marka Okopińskiego 21 I 1989), Williama Shakespeare'a Trojlus i Kressyda (razem z Jerzym Limonem, 1990; premiera w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Krzysztofa Babickiego 7 IV 1990) oraz Antoniusz i Kleopatra (razem z Jerzym Limonem, 1992; premiera w Teatrze Wybrzeże w reżyserii Krzysztofa Babickiego 16 II 1992 oraz w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi w reżyserii Wojciecha Farugi 9 I 2016).
Autor tekstów piosenek do spektaklu Sztukmistrz z Lublina Isaaka Bashewisa Singera w reżyserii Stanisława Różewicza wystawionego przez Teatr Wybrzeże (premiera 30 I 1988), adaptacji Historii zakulisowych Antoniego Czechowa dla Teatru Telewizji w reżyserii Zbigniewa Zapasiewicza (20 III 2000) oraz dla Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie w tej samej reżyserii (premiera 18 I 2003), scenariusza spektaklu Było sobie kiedyś miasto Güntera Grassa w reżyserii Krzysztofa Babickiego dla Teatru Wybrzeże (premiera 29 X 1994). Narrator spektaklu własnego autorstwa Stąd do Ameryki w reżyserii Sławomira Olejniczaka w Teatrze Polskiego Radia (17-20 V 1989).
Uhonorowany m.in. III nagrodą za dramat Wysocki na XXIV Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu (1984), wyróżnieniem za sztukę Stąd do Ameryki w konkursie na napisanie utworu dramatycznego z okazji 75-lecia Teatru Polskiego w Warszawie (1987), Nagrodą Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (1988 i 2004), wyróżnieniem Fundacji Literatury za Stąd do Ameryki (1988), nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Dramaturgicznym ogłoszonym przez OTVP w Katowicach, Oddział SPP w Katowicach oraz Teatr TV za sztukę Farsa z ograniczoną odpowiedzialnością (1993), wyróżnieniem w konkursie na utwór dramatyczny ogłoszonym przez TVP za sztukę Witamy w 2002 roku (1999). Otrzymał Nagrodę Miasta Gdańska Dziedzinie Kultury „Splendor Gedanensis” za rok 2004 za tom wierszy Sztandar z ortalionu. „Radiowa Osobowość Roku 2012” Radia Gdańsk.
Członek założyciel Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego (1992), Lions Club Gdańsk-1 (1989) i Stowarzyszenia Pomocy Osobom Autystycznym (1992). Członek Związku Autorów i Kompozytorów Scenicznych (ZAIKS-u). Od 2009 do końca kadencji 2023 członek Rady Kultury Gdańskiej, w latach 2018–2021 członek Rady Naukowej Muzeum Gdańska. W 2022 wyróżniony Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki.
Mąż Ludwiki z domu Topp (ur. 5 III 1954), absolwentki filologii polskiej o specjalności filmoznawstwo, krytyczki literackiej, redaktorki wydawnictw książkowych, nauczycielki języka polskiego w liceum oraz wykładowczyni historii i teorii kultury XIX i XX wieku na Akademii Sztuk Pięknych, ławniczki Sądu Rejonowego w Sopocie, członkini Rady Nadzorczej Spółdzielni Mieszkaniowej „Chełm” w Gdańsku. Ojciec Juliana (ur. 1979), absolwenta ekonomii Szkoły Głównej Handlowej, wiceprezesa Instytutu Badań Strukturalnych w Warszawie.
